Bang voor de tandarts?

Angst voor de tandarts, in boeken en films komt het veel voor. Ook in het echte leven zie je het vaak. Veel kleine kinderen worden angstig als de ouders ze meenemen naar een tandartsenafspraak, maar ook veel volwassenen zijn bang voor de tandarts. Hoe komt dat toch? Wat is er zo angstaanjagend aan de tandarts dat iedereen er zo tegen op ziet.

Voor kleine kinderen is de angst vaak makkelijk te verklaren. De tandartsenpraktijk is een onbekende plek met veel grote apparaten, waar ook papa en mama het doel niet van weten. En als de tandarts dan met zo’n onbekend apparaat in je mond gaat zitten porren, waardoor je het heel goed kan zien, is het begrijpelijk dat dat wat angst kan opwekken. Maar veel kinderen groeien over deze angst heen als ze door krijgen dat een afspraak bijna altijd pijnloos afloopt en de vieze smaak van de fluoride eigenlijk het grootste ongemakkelijk van de dag is.

Maar toch zijn er volwassenen die bang zijn voor de tandarts. Zijn die dan simpelweg nooit over hun angst heen gegroeid en houden zij zich vast aan een irrationele angst? Nee, in verreweg de meeste gevallen is dit niet het geval. Deze mensen hebben vaak een negatieve ervaring gehad. Bijvoorbeeld bij een tand trekken. Als een tandarts dit niet tactvol aanpakt, bijvoorbeeld door een ongerust kind niet eerst te kalmeren, kan het kind het tandartsbezoek als negatief ervaren. Dan gaat de eerder genoemde oplossing niet op. Diegene heeft dan namelijk niet meerdere pijnloze ervaringen waardoor de angst inkrimpt, maar de angst wordt juist bevestigd. Als dit vaker gebeurd, kan een echte angst ontstaan. Wordt er bijvoorbeeld een wortelkanaalbehandeling uitgevoerd, wat voor niemand fijn is, kan dit als angstig persoon als het ware als traumatisch ervaren worden.

Eigenlijk is er maar een oplossing voor dit probleem, en dat is op ten duur de negatieve ervaringen vervangen door positieve ervaringen. Hier gaat echter wel veel tijd over heen en er is ontzettend veel wilskracht van de patiënt voor nodig.